W sobotę, 22 września 2018 r., w Łańcuckiej Farze pw. św. Stanisława Biskupa, swój dzień skupienia przeżywali członkowie Archidiecezjalnego Arcybractwa Straży Honorowej Najświętszego Serca Pana Jezusa.
Spotkanie rozpoczęło się o godzinie 8.30 zawiązaniem wspólnoty. Wszystkich zebranych przywitał ks. Prałat Tadeusz Kocur – gospodarz tego miejsca. Powitał wszystkich w pięknym i bogatym historią kościele oraz w sposób szczególny przedstawił dzieje Parafii mające początek w 1349 r. aż do czasów współczesnych, ze zwróceniem uwagi na szerzący się kult Matki Boskiej Szkaplerznej.
Następnie ks. Wiesław Szczygieł – diecezjalny moderator Straży Honorowej, powitał przybyłych gości: ks. Józefa Gawła SCJ – Dyrektora Krajowego Arcybractwa SHNSPJ, który obchodził 50-lecie kapłaństwa, ks. Wiesława Pietrzaka SCJ oraz siostrę Helenę Łukasik ze Zgromadzenia Służebnic NSPJ.
W czasie uroczystej, koncelebrowanej Mszy św., homilię wygłosił ks. Dyrektor, w której to przypomniał Dewizę Straży Honorowej, którą jest: „Cześć, miłość, wynagrodzenie”. Pod koniec Mszy św. delegacja ze wspólnoty złożyła Księdzu Jubilatowi życzenia. Następnie ks. Dyrektor pobłogosławił nowo wybraną diecezjalną zelatorkę Panią Halinę Graboń, która funkcję zelatora pełni przy kościele Miłosierdzia Bożego w Jarosławiu.
Po Eucharystii udaliśmy się do auli, w której pierwszą konferencję pt.: „Serce Ojczyzny w Sercu Jezusa” wygłosił ks. J. Gaweł. Zaznaczył jak duży wkład na uzyskanie niepodległości miał kult Serca Jezusowego przez ustanowienie w 1765 r. liturgicznego święta NSPJ. Poznaliśmy jego rozwijającą się w naszym kraju historię: jak wielu biskupów w latach 1914-1918 r. poświęciło swoje diecezje, w tym bp. Pelczar zawierzył diecezję przemyską.
Natomiast ks. W. Pietrzak SCJ z Krakowa w swojej konferencji przybliżył nam postacie i osoby, z których powinniśmy czerpać wzór do naśladowania, a są nimi: Matka Boża Bolesna, św. Jan apostoł i św. Magdalena.
Rekolekcjonista kierował nasze myśli i serca na Kalwarię – wskazał ile tam ludzi stało obojętnie, mimo, że znali Jezusa, wiedzieli o Jego działalności, o Jego Boskości? Ale pośród tej obojętności były niewiasty, które trwały do końca, bo one wiedziały, że mimo różnych przeciwności Jezusowi trzeba służyć cicho i pokornie. I my bądźmy Jego sługami i wiernie trwajmy – a tam gdzie jest taka potrzeba, wynagradzajmy Jezusowi za wszystkie niegodziwości.
Te pobożne niewiasty pokazują nam jak powinno wyglądać wierne trwanie i czuwanie. Nam również potrzeba tego trwania, gdyż coraz mniej jest modlitwy w naszych rodzinach, a coraz więcej obojętności. Za przykład mamy św. Marię Magdalenę – patronkę Straży Honorowej, ta która była jawnogrzesznicą w oczach ludzi, miała być ukamienowana, ale Pan Jezus jej nie potępił, odpuścił jej grzechy. Mówi się, że wiele jej odpuszczono za to, że bardzo umiłowała. Teraz Pan Jezus również zaprasza do straży, by każdy mógł się nawrócić i odpowiedzieć miłością jak św. Magdalena.
Drugim przykładem jest św. Jan apostoł – umiłowany uczeń, który spoczywał na Sercu Pana i dzięki temu dane mu było poznać Miłość Bożą do nas. On to odkrył i zgłębiał, dlatego ta miłość zaprowadziła go na Kalwarię. On jest patronem i wzorem medytacji o Bożej Miłości.
W II konferencji ks. W. Pietrzak przybliżył nam postacie, które powinny być dla nas przekładem i co czynić, by odpowiedzieć na wezwanie Jezusa i Jego miłość do nas. Za przykład ks. Wiesław wysuną trzech apostołów: Piotra, Jakuba i Jana. Pan Jezus znał ich serca, ich słabości i aby umocnić ich w wierze, aby ukazać im swoją boskość wybrał ich, by mu towarzyszyli: przy wskrzeszeniu córki Haira, na Górze Tabor i w Ogrodzie Oliwnym. Przybliżając nam te wydarzenia ks. Wiesław wskazał, że i w naszym życiu są momenty, w których odkrywamy bliskość Jezusa, Jego opiekę i to, że Jezus nas kocha. O tym mamy pamiętać i ciągle mieć to na uwadze, by w chwilach słabości wracać do tych pięknych chwil, w których to Pan Jezus objawił swoją Boską moc.
Tym bardziej powinniśmy mieć to na uwadze w dzisiejszych czasach, gdyż wśród nas szerzy się tyle zła i przemocy. Aby odpowiedzieć Jezusowi na Jego miłość do nas mamy czuwać na dobre i na złe, nie powinniśmy zrażać się swoimi niedoskonałościami czy słabościami, mamy czuwać i nie załamywać się. Pewnym źródłem jest Adoracja – Góra Tabor, gdzie nasza wiara się umacnia. Na zakończenie konferencji ks. Wiesław Pietrzak proponował wszystkim, by wybrali jednego patrona, który jest im bliski, w którym możemy się odnaleźć i by zawsze z nim iść w czasie adoracji i czuwania.
Obie konferencje były dla nas bardzo budujące i głębokie, dzięki którym mogliśmy bliżej poznawać Miłość Bożą do nas, a to na pewno przyczyni się umocnienia i wzrostu naszej wiary.
Dzień Skupienia odbył się w dobrej atmosferze, przepełniony był modlitwą, ubogacony śpiewem, serdecznością. Głoszone treści zapadły głęboko w nasze serca. Budująca była liczba księży Opiekunów obecnych na Dniu Skupienia.
Za wszelkie dobro tego dnia niech będzie chwała Panu!!!
Poniżej zdjęcia z Dnia Skupienia:
[Best_Wordpress_Gallery id=”128″ gal_title=”DZIEŃ SKUPIENIA W ŁAŃCUCIE”]