W sobotę 14 września 2019 r. w Przemyślu w Święto Podwyższenia Krzyża, członkowie Arcybractwa Straży Honorowej NSPJ z diecezji przemyskiej zgromadzili się na wspólnym dziękczynieniu za dar Bożego Serca na ziemi polskiej świętując Jubileusz 150-lecia jego powstania.
Spotkanie rozpoczęło się o godz. 8:30 na auli Instytutu Teologicznego w Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu od zawiązania wspólnoty, które poprowadził ks. Wiesław Szczygieł – diecezjalny moderator Arcybractwa Straży Honorowej NSPJ.
Następnie ks. Wiesław Szczygieł powitał przybyłych na dzisiejsze spotkanie ks. Arcybiskupa Adama Szal, bp Stanisława Jamrozek, ks. dyr. krajowego ASH NSPJ Józefa Gaweł, ks. Wiesława Pietrzaka, s. Helenę Łukasik, księży proboszczów oraz księży opiekunów wspólnot, siostry zakonne jak również zgromadzonych członków wspólnot naszej diecezji.
Uradowaliśmy się obecnością wśród nas Metropolity Przemyskiego Arcybiskupa Adama Szal, który w swoim wystąpieniu wyraził radość wspólnot strażowych z obchodzonego jubileuszu. Podzielił się własnym świadectwem z czasów pełnienia funkcji rektora Seminarium Duchownego, gdzie podczas przesłuchań kandydatów do Seminarium pytał kleryków trzech z rzędu do jakiej wspólnoty w swoich parafiach należeli, to wszyscy odpowiedzieli do Arcybractwa Straży Honorowej. Zachęcał też członków SH do modlitwy o powołania kapłańskie i zakonne.
Podczas naszego spotkania jako pierwszy zabrał głos ks. dyr Józef Gaweł zapoznając obecnych z całym rysem historycznym powstania Straży Honorowej, a także wyjaśnieniem: „Czym jest ta wspólnota? Jakie są jej cele?”. Przedstawił też siostry wizytki – założycielki Straży Honorowej, jak też dyrektorki krajowe, dzięki którym staraniom i zaangażowaniu zawdzięczamy odrodzenie i rozkwit Straży Honorowej w niepodległej i wyzwolonej Polsce. Podsumowując swoje wystąpienie ks. Józef zwrócił uwagę, że w tym roku przeżywamy dwie rocznice: 150 lat od założenia wspólnoty przy kościele sióstr wizytek w Krakowie oraz 100 lat od podniesienia jej do godności Arcybractwa. Ten podwójny jubileusz jest okazją do radosnego świętowania i do spojrzenia w przeszłość, by wyrazić Bożemu Sercu wdzięczność za hojne dary i łaski otrzymane w ciągu tych lat.
W przerwie pomiędzy poszczególnymi konferencjami odbywał się koncert kleryckiego zespołu „SPES” WSD w Przemyślu.
Kolejną konferencję pt.: „Jubileusz i co dalej?” wygłosił ks. Wiesław Pietrzak, mówiąc, że radość i wdzięczność Opatrzności Bożej za dar ludzi, którzy przez te wszystkie lata czuwali przy Najświętszym Sercu Jezusa, bo słyszeli Jezusowe słowa: „Pozostańcie tu i czuwajcie ze mną” – to jeden tylko Bóg wie, ile przyniosło to chwały Bogu, ile wyproszonych łask, nawróceń zatwardziałych grzeszników.
Nie możemy – twierdził mówca – wrócić do naszych wspólnot tylko z sercami rozradowanymi i wdzięcznymi. Owszem, ważne jest pokazać, że dar czasu, dar modlitwy, dar ofiary dla Serca Bożego jest źródłem radosnego przeżywania naszej wiary i naszego chrześcijaństwa, ale to za mało.
Zaproponował zatem konkretne rozwiązania, aby Arcybractwo zaczerpnęło z objawień danych św. Małgorzacie Marii, gdzie Pan Jezus pokazując jej Swoje Serce mówi: „Oto Serce, które tak bardzo ludzi ukochało”. Jednocześnie, skarży się Pan Jezus twierdząc, że ta niewdzięczność ludzi, jest dla Jego Serca boleśniejsza nad cierpienia całej Jego Męki. Uważa, że warto nad tym pomyśleć i wyciągnąć wnioski dla nas członków straży honorowej. Pierwszym postanowieniem, które ma nam towarzyszyć po jubileuszu, to pamięć o Miłości Boga, trwanie w rozważaniu Miłości Serca Jezusowego, które miłuje nas do szaleństwa Krzyża. Pamięć tę pielęgnujmy w czasie Mszy Św., w czasie Adoracji Eucharystycznej, gdy pochylamy się nad Pismem Świętym.
Głoszący konferencję uczulał nas, jeżeli pamiętamy, że Bóg jest Miłością, to mamy mieć umysł, oczy i serce szeroko otwarte, by wprowadzić w nasze wspólnoty zasadę: widzieć, oceniać, działać. Mówił,, że trzeba widzieć dzisiejszą sytuację świata, Kościoła, rodzin i Ojczyzny. Trzeba uświadomić sobie, że słowa Jezusa skierowane do św. Małgorzaty Marii w XVII wieku są aktualne dziś, gdyż serca ludzkie jeszcze bardziej manifestują swoją oziębłość, obojętność i niewdzięczność. W sposób bardzo wyczerpujący i ujmujący każdego słuchacza i poruszający każde ludzkie serce przedstawił poszczególne zasady, które my jako członkowie Straży Honorowej winniśmy realizować na miarę naszych możliwości w przyszłości bliższej i dalszej na wierne trwanie przy Najświętszym Sercu Jezusa. Kończąc mówca przypomniał, że naszym powołaniem jest słyszeć dziś skargę Jezusa, mamy to zobaczyć oczyma serca i życiem w Arcybractwie odpowiedzieć tak, jak oczekuje tego od nas współczesne Serce Boże. Każdy na swój sposób może to uczynić, aby miłością odpowiedzieć na Miłość. Odsyła nas do kart Ewangelii, aby tam odszukać sceny i postacie, które zachęcą nas do miłowania, do odpowiedzi w naszej codzienności na ludzką oziębłość, obojętność i niewdzięczność. Możemy naśladować Matkę Najświętszą, św. Jana, Marię Magdalenę, Weronikę i innych z sercami, które otwarte są na Miłość Boga i sami kochają.
Następnie zabrała głos zabrała s. Helena zaznajamiając zebranych z postacią św. Józefa Sebastiana Pelczara, jako patrona Arcybractwa Straży Honorowej NSPJ w Diecezji przemyskiej, a dla Siostry jako Ojciec Założyciel Zgromadzenia Służebnic Serca Jezusowego. Siostra przedstawia poszczególne etapy Jego życia wskazując na uzupełnianie przewodniej roli jego pobożności w drodze zrozumienia Tajemnic Chrystusa, kultu Eucharystii, które uzupełnia w okresie późniejszym kultem Serca Jezusowego, gdyż Serce Jezusa ciągle żyje i działa w Eucharystii. Intensywny rozwój kultu NSPJ w życiu św. Józefa Sebastiana wiąże się z zachętą papieża Piusa IX, który z okazji 200-lecia objawień Serca Bożego danych Małgorzacie Marii Alacogue zalecił biskupom, kapłanom i wiernym poświęcenie się Sercu Jezusowemu w dniu 16 czerwca 1875 r. W naszym kraju uroczystość ta odbyła się w Krakowie, a także w naszej diecezji w Przemyślu, gdzie biskup Pelczar wygłosił płomienne kazanie.
Następnie biskup Józef Sebastian Pelczar napisał w swoich notatkach ,,Odtąd spotęgowała się w duszy mojej cześć i miłość ku Boskiemu Sercu” oraz utrwaliło się przekonanie, że nabożeństwo do Serca Jezusowego przyczyni się do wzrostu chwały Bożej i uświęcenia wielu dusz. Będąc biskupem przemyskim odbył pielgrzymkę do świętego miejsce, skąd wyszło przesłanie NSPJ do Paray-le-Monial, gdzie jak we wspomnieniach swoich napisał poświęciłem siebie, swoją diecezję, Zgromadzenie Sióstr Sercanek.
Zapytany, o co tak właściwie chodzi w tym poświęceniu, biskup Pelczar odpowiedział: ,,Poświęcić się Sercu Jezusowemu znaczy uznać nad sobą panowanie Serca Bożego, uznać Jego nieskończoną miłość, ofiarować Mu wszystko: swoje mienie i zdrowie, ciało i duszę, myśli, uczucia, słowa, czyny i cierpienia, wszystkie chwile swego życia, aby Bóg sam tym wszystkim kierował i rządził ku swojej chwale”.
Również biskup Pelczar w 1920 r. już jako senior episkopatu bierze udział w Kaplicy Matki Boskiej Jasnogórskiej w akcie poświęcenia Ojczyzny NSPJ. Biskupi szukali ratunku dla Ojczyzny w Sercu Pana Jezusa i u Jego Matki i się nie zawiedli, bo po trzech tygodniach była bitwa warszawska i wydarzył się Cud nad Wisłą. W ten sposób Polska i cała Europa została uratowana. Kończąc Siostra zapoznała obecnych z tygodniowym przeżywaniem bliskości Boga w czasie godziny codziennej obecności opracowanej przez ks. Pelczara.
Zwieńczeniem spotkania była Adoracja Najświętszego Sakramentu i Eucharystia sprawowana w Bazylice Archikatedralnej w Przemyślu, której przewodniczył biskup Stanisław Salaterski, delegat KEP ds. Arcybractwa Straży Honorowej NSPJ. Mszę św. koncelebrowali ks. Józef Gaweł, ks.Wiesław Pietrzak oraz ks. Wiesław Szczygieł przy współudziale księży proboszczów i opiekunów wspólnot z poszczególnych parafii.
Biskup Salaterski w homilii zachęcał, aby być wspólnotą ludzi gorliwych, a nie letnich wyrażając przekonanie, że modlitwa sióstr i braci z bractwa jest wciąż skuteczna i ,,miłość Bożego Serca będzie przepalać, ratować, przemieniać także serca ludzi XXI wieku, aby nie marnować krwi wypływającej z Jezusowego Serca dla ich zbawienia”.
Następnie biskup Salaterski uwrażliwił nas, że Arcybractwo Straży Honorowej NSPJ jest ,,próbą odpowiedzi na wielką Bożą miłość nam oferowaną”. – Próbą, którą warto propagować w naszym świecie wśród wspólnoty wierzących po to, aby to była wspólnota ludzi gorliwych, a nie letnich. Żeby to była wspólnota ludzi wiernych, odważnych i świadomych wielkiej misji, jaką Pan Bóg także przez nich chce dokonać w świecie. Kaznodzieja podkreślił, że świadectwo członków tej wspólnoty jest szczególnie potrzebne na obecne czasy. – Okazuje się bowiem, że kolejny raz nie brakuje rąk, które wyciągają się przeciwko krzyżowi, że nie brakuje ludzi, którzy nie boją się bluźnić Bożej miłości i miłosierdziu, wykorzystując nawet tak dramatyczne sytuacje, jak pamiętna sierpniowa burza nad Tatrami i nad Giewontem, domagając się zdjęcia krzyża, bo on wszystkiemu winien. Tarnowski biskup wyjaśnił, że Arcybractwo jest jedną z dróg znanych w Kościele, która prowadzi do coraz większej zażyłości z Bożym Sercem i która pomaga przemieniać się mocą miłości, łaski i wielkoduszności, wypływającej z Bożego Serca.
Biskup Salaterski wymienił dwie formy szczególnej modlitwy członków tej wspólnoty. Najpopularniejszą jest Godzina Obecności przy Sercu Jezusa. Członkowie bractwa starają się przede wszystkim o życie w stanie łaski uświęcającej oraz wybierają jedną godzinę w ciągu dnia, którą starają się przeżywać tak, aby jak najbardziej podobała się Bogu i aby okazywać Mu wynagrodzenie za brak miłości i zniewagi nasze i innych ludzi. Kontynuując mówił, ufamy, że ta nasza dobra wola, że to nasze uświadamianie sobie bliskości Pana Jezusa sprawi, że i modlitwa inaczej będzie się układać w tym czasie i cierpliwość nasza wobec innych będzie większa i zaangażowanie w zwyczajne sprawy codzienności będzie takie, że ogarnie je w pełni Boże błogosławieństwo. Godzina obecności z nadzieją, że całe nasze życie potrafimy z czasem przeżywać w tej świadomości: Bóg na mnie patrzy, Bóg na mnie liczy, Bogu nie mogę zadać bólu, Bogu nie mogę przynieść wstydu. Tego wszystkiego chcemy nauczyć się przez przynależność do straży i Godzinę Obecności przy Sercu Jezusa.
Delegat KEP ds. Arcybractwa wskazał też na drugą formę pobożności. To godzina miłosierdzia – druga godzina modlitewnego czuwania, przeżywana w intencji konkretnej osoby, której nawrócenie chcemy uprosić. Mówił też o idei „dusz ofiarnych”, polegająca na ofiarowaniu Panu Jezusowi całego swojego życia, jako szczególnego wynagrodzenia za wielkie zniewagi albo zło czynione przez konkretnych ludzi. Idea dostępna dla szczególnie gorliwych oraz po dobrym namyśle i konsultacji ze spowiednikiem, ale idea przynosząca błogosławione owoce.
Po homilii bp Salaterski przyjął 23 nowych członków do Arcybractwa Straży Honorowej NSPJ, którzy złożyli uroczyste przyrzeczenie potwierdzone poświęconym medalikiem i aktem zaciągnięcia się do Straży Honorowej NSPJ.
Następnie członkowie wspólnot, oprawiający Mszę św., Jezusowi Chrystusowi, którego Serce przebite na krzyżu do końca nas umiłowało, przedstawili prośby w intencji naszych biskupów, obecnego wśród nas bpa Stanisława, za naszą Ojczyznę, rządzących, za członków Straży Honorowej polecając szczególnie nowo przyjętych, o powołanie kapłańskie, zakonne, za zmarłych członków Straży Honorowej, zelatorów, opiekunów i wszystkich obecnych na Eucharystii.
Po modlitwie przedstawiciele wspólnot złożyli na ołtarzu przez ręce biskupa Stanisława dary ofiarne.
Po udzieleniu błogosławieństwa zebranym przez biskupa Salaterskiego zabrał głos ks. Wiesław Szczygieł – diecezjalny moderator Straży Honorowej NSPJ, który w kilku słowach podziękował biskupowi za udział w naszych uroczystościach, za Słowo Boże, które zostanie zaniesione do naszych wspólnot, aby czerpać z jego mocy, mądrości i żyć w oparciu o nie w dzisiejszych trudnych czasach.
Zebrani przemieścili się ponownie do auli na agapę, podczas której można było posłuchać zespołu muzycznego, a także poświęcić czas dla ,,bliźniego”, wymienić swoje spostrzeżenia z przebiegu dzisiejszego dnia, a także usłyszeć pierwsze wrażenia nowo przyjętych członków itp.
Program uroczystości dobiegał końca, w czasie którego została zaprezentowana strona internetowa Arcybractwa Straży Honorowej Archidiecezji Przemyskiej.
Ostatnim punktem dnia było podziękowanie ks. Wiesławowi Szczygieł za organizację tak ważnego, potrzebnego dla rozwoju naszych wspólnot spotkania, którego konferencje, głoszone słowo ks. biskupa Salaterskiego, jest dla nas taką „pożywką” do powstawania nowych inicjatyw, sposobów umiejętnego działania w zakresie wzrostu liczebnego wspólnot, gorliwszej modlitwy i zachęcania innych do współpracy poprzez sposób naszego życia, zachowania, modlitwy.
Każdy z uczestników miał możliwość nabycia zeszytu formacyjnego, znaczka jubileuszowego oraz ulotki wyjaśniającej czym jest Straż Honorowa, z modlitwą ofiarowania godziny straży, zegarem, informacją kto może należeć do Straży Honorowej, obowiązkach członka i krótkim rysem historycznym z misją rozkrzewienia Arcybractwa tak, aby Serce Pana Jezusa było coraz bardziej znane, czczone i kochane.
Każdy zelator otrzymał na zakończenie ulotki dla całej wspólnoty oraz indywidualne błogosławieństwo w dziele rozkrzewienia Arcybractwa Straży Honorowej udzielone przez księdza moderatora.
Zachęcił nas, aby każdy pomodlił się za osobę lub osoby, z którymi porozmawia, dzieląc się osobistym doświadczeniem przeżywania godziny obecności przy Sercu Jezusa wręczając jednocześnie ulotkę, akcentując przez to wątek ewangelizacyjny.
Chwała niech będzie Bożemu Sercu za ten uwielbiony czas, za tę obecność ks. biskupów pomimo wielu obowiązków, duszpasterzy, sióstr zakonnych i ponad 400 członków Straży Honorowej.
NIECH ŻYJE JEZUS!
Autor: Halina Graboń – Zelatorka Diecezjalna